Gevechtskracht
In mijn voorwoord van een paar maanden geleden in het Marineblad vroeg ik mij af wat een bepaald onderwerp bijdroeg aan de gevechtskracht. In dat geval was dat het quotum of streefcijfer voor vrouwen dat defensie wil(de) invoeren.
Door: Rob Pulles
Diezelfde vraag heb ik nu weer, maar dan bij een heel ander onderwerp, namelijk de afwikkeling van het (uitblijven van een) arbeidsvoorwaardenakkoord. Op donderdag 2 december maakten de centrales van overheidspersoneel, en zo ook de GOV|MHB, bekend wat de uitslag van hun ledenraadplegingen was. Bij alle vier de centrales was een meerderheid tegen het accepteren van het pakket dat er lag. En veel voorstemmers deden dat met tegenzin, omdat ze er geen enkel vertrouwen in hadden dat er snel meer zou komen en daarom maar dit pakket moesten pakken om in ieder geval nog iets te krijgen. En ook defensie had haar eigen onderzoek gedaan. Daaruit bleek dat veel personeel, 78% van de respondenten, tegen het accepteren van dit pakket was. De uitkomst was dus duidelijk, het personeel vond het niet voldoende.
En toen kwam de berichtgeving van defensie. De bonden dit, de bonden dat, de bonden wezen het bod af, de bonden willen niet praten. Pardon? was mijn eerste reactie, menen ze dit nou? Het is de klassieke kramp waarin een aantal mensen bij defensie meteen schoot. Blame it on the unions. Volgens mij is het overduidelijk dat het personeel het pakket afwees. Het personeel is niet gek en kan prima die afweging maken. Net als het personeel zo door had dat de minister ruim 5000 vacatures probeerde weg te poetsen door er een ander label op te plakken. Een lege stoel is een lege stoel. Mijn vraag is dan ook, waarom doet het ministerie dit? Wat denken ze te bereiken met zulke berichten? Wat draagt het bij aan de gevechtskracht om de vertegenwoordiging van het personeel en daarmee het personeel weg te zetten als zondebok, terwijl dat overduidelijk niet juist is?
Ik kan het niet bedenken, behalve dat het gewoon een ingesleten patroon is en er geen rationale achter zit. Bij deze het dringende advies aan defensie, defensie communicatie en alle anderen die deze reactie standaard vertonen, denk eens even heel goed na of dit wel de juiste reactie is. Waarom die confrontatie zoeken, terwijl we toch weten dat we alle problemen gezamenlijk moeten aanlopen en vooral oplossen. Het elkaar verketteren is dan niet de juiste weg. Hopelijk gebruiken ze bij defensie het kerstverlof om er eens goed op te reflecteren.
Als er een ding duidelijk is geworden het afgelopen jaar, dan is het wel dat we elkaar nodig hebben voor het oplossen van de grote problemen die er zijn. We zullen het komende jaar met elkaar moeten praten en er zal perspectief moeten komen voor het personeel. Zowel voor de kortere termijn, in de vorm van een arbeidsvoorwaardenakkoord, als voor de lange termijn in de vorm van een beloningsmodel waar waardering uit spreekt en een HR-model wat past bij de wensen en noden van zowel het personeel als de organisatie. Dat zal pas echt bijdragen aan de zo benodigde gevechtskracht.
In de tussentijd wil ik u alvast hele goede feestdagen en het allerbeste voor 2022 toewensen. Voor degenen die dienst hebben: Goede wacht. Voor de mensen met verlof: rust goed uit, geniet van de tijd die u met uw naasten kunt doorbrengen, zodat u er volgend jaar weer fris tegenaan kunt. Want ook dat zal weer hard nodig zijn. Ook volgend jaar zal er weer een beroep worden gedaan op de gevechtskracht van de krijgsmacht. Het personeel zal er staan.