Aan de onderhandelingstafel…

Noblesse oblige

door Thijs van Leeuwen

Het vorige jaar had een gehoopte, maar onverwachte en hoopgevende wending: het nieuwe kabinet heeft de noden van de Krijgsmacht alsnog duidelijk onderkend en handelt daarnaar! Vijfhonderd miljoen heeft het structureel toegevoegd aan de defensiebegroting voor ‘modernisering van het loongebouw en arbeidsvoorwaarden’. Kerst was misschien niet wat we ervan gewend zijn, COVID volens, maar dit signaal biedt in mijn ogen veel hoop en verlichting.

Eerlijk gezegd heb ik wel even twee keer moeten kijken. Is dit echt waar? Natuurlijk zijn wij van de GOV|MHB, en velen met ons, al heel lang bezig met een lobby voor de vereiste middelen om van Defensie een modern werkgever te maken. En natuurlijk weten wij als geen ander dat hier vele honderden miljoenen voor nodig is. Maar om dan te constateren dat onze Minister ze ook echt gekregen heeft, daar keek zelfs ik wel even van op!

De vraag ‘wat was hierin nu de onderliggende succesfactor?’ heb ik me ook meermaals gesteld. Tevergeefs moet ik zeggen. Succes heeft altijd vele vaders (of moeders) en dat is in dit geval ongetwijfeld ook de situatie. Zo ben ik ervan overtuigd dat de inzet van onze vorige Minister, Henk Kamp, hier een doorslaggevende rol heeft gespeeld. Ik geloof dat hij, uiteraard ondersteund door vele (militair)ambtenaren op het plein, zich écht hard heeft gemaakt voor het ophogen van het defensiebudget en ook specifiek voor het oplossen van onze personeelsproblematiek.

Tegelijkertijd denk ik dat hij dit succes niet had kunnen bereiken zonder het voorwerk van zijn voorganger Ank Bijleveld en vooral onze vorige Staatsecretaris, Barbara Visser. Natuurlijk worden zij verguisd voor hun slogan “personeel op 1”, zonder daar significante en tastbare resultaten tegenover te zetten. Maar zonder hun voorwerk was Kamp dit ook niet gelukt. Naast de vele andere partijen, zoals individuele politici, commandanten en topambtenaren, ben ik ervan overtuigd dat ook wij een cruciale bijdrage hebben geleverd. En in deze context bedoel ik niet wij ‘de GOV|MHB’, maar ‘wij het personeel van Defensie’ (we the people). Door jarenlange inzet van beroepsverenigingen, publieke beroepsfora, columnisten, militaire influencers en individuele medewerkers van Defensie is klaarblijkelijk in politiek Den Haag het besef ingedaald dat ingrijpen nu echt nodig is. Een succes(je) van vijfhonderd miljoen dat we volgens mij met elkaar mogen vieren!

Te lang vieren is er echter niet bij. Want adel verplicht. Het feit dat er nú geld is, maakt niet dat we direct een nieuwe CAO hebben. Een CAO die naar mijn overtuiging overigens nou net niet uit dat bedrag kan/mag worden betaald. Het feit dat er geld is, maakt ook niet dat we meteen een nieuw loongebouw hebben staan. Of dat er direct een volledige herziening van het stelsel van toelages kan worden ingevoerd. Het is mijns inziens dan ook van het grootste belang om vooruit te kijken en aan de slag te gaan. Begraaf oude strijdbijlen en rook van mijn part een vredespijp, maar ga aan de slag!

Adel verplicht. Voor onze nieuwe Minister en Staatssecretaris, die weliswaar financieel een betere start maken dan hun voorgangers, maar tegelijkertijd een navenante hoeveelheid uitdagingen bij krijgen. Voor de Hoofddirecteur Personeel (HDP) en zijn staf, die als de wiedeweerga plannen moeten ontwikkelen om het geld wijselijk te besteden op een manier die de personele problemen van Defensie écht aanpakt. En voor ons, de vertegenwoordiging van het personeel. Samen met onze zusterverenigingen zijn wij als bonden medeverantwoordelijk voor het snel en doelmatig besteden van het geld. Zodat uw situatie verbeterd, zodat de situatie van uw personeel verbeterd, zodat we allemaal weer vertrouwen krijgen in de toekomst én zodat de Krijgsmacht weer gevuld raakt.

De middelen zijn er, een onwijs mooi begin. Tegelijkertijd zijn de uitdagingen groot, divers en onderling samenhangend. Wij zullen de handschoen direct oppakken en deze uitdagingen aangaan. In gezamenlijkheid met allen die hier mede voor verantwoordelijk zijn. Dát mag u van ons verwachten, want adel verplicht.

Groet, Uw onderhandelaar.

PS

Als aanvulling wil ik hierbij nog een belofte invullen van vorig jaar en u een update geven van het dossier pensioencompensatie. Dit bericht is deze kort voor de kerst nog naar u verzonden, maar ik kan mij voorstellen dat dit aan een deel van u voorbij is gegaan. Dit is hoe het er nu voor staat:

Op 15 juni jl. informeerden wij u dat Defensie en de bonden overeenstemming hadden bereikt over de van de ‘Maatregel in verband met verminderd pensioenperspectief’ uit het AV-akkoord 2018-2020, ook wel aangeduid als pensioencompensatie. Voor vele officieren een terechte en faire compensatie van vaak enorme terugval in pensioen als gevolg van de overgang van het eindloon- naar middelloonstelsel.

In dit bericht (https://www.prodef.nl/ nieuws/731-pensioencompensatie-formeelrond) gaven wij aan dat de laatste formele horde genomen was, maar dat het inregelen van de maatregel door de werkgever nog de nodige tijd in beslag zou nemen. Op basis van de signalen die wij toen hadden ontvangen was de verwachting dat dit ruim een half jaar zou duren. In de afgelopen 6 maanden is een hoop gebeurd en heeft de focus geruime tijd gelegen op andere zaken, waaronder de strijd over een AV-akkoord. Desalniettemin hebben wij bij de werkgever natuurlijk aangedrongen op de tijdige realisatie van deze compensatie en hebben wij navraag gedaan over wat de status er nu van is. Het is immers alweer 6 maanden stil omtrent dit onderwerp?!

Uit de berichten van de werkgever begrijpen wij dat zij bij het invoeren van de maatregel in de systemen tegen de complexiteit ervan zijn aangelopen. Complexiteit die het gevolg is van de wens van sociale partners om nauwkeurig de geleden schade per individu vast te stellen en vervolgens eerlijk uit te keren. Deze complexiteit leidt volgens de werkgever op enkele elementen tot problemen in de uitvoering. Het is dan ook daarom dat zij deze problemen aan ons heeft voorgelegd, met het verzoek deze in een vergadering met de bonden te bespreken.

Hoewel wij natuurlijk nog in een lastig pakket zitten tussen bonden en werkgever, met name als gevolg van het stuklopen van de CAO van 2021, zijn wij als officierenverenigingen altijd bereid om te praten. Zeker als het onderwerpen betreft die voor onze achterban zo fundamenteel uitpakken als deze. Als het aan ons ligt bespreken wij op zeer korte termijn de uitdagingen die er nog liggen op de pensioencompensatie, zodat wij deze ruim drie jaar na dato eindelijk eens echt af kunnen ronden. Dat heeft u met uw engelengeduld wel verdiend!