De Marsrichting van de Koninklijke Landmacht

Moderniseringsproces

De landmacht werkt volgens een moderniseringsproces waarbij de plannen parallel gemaakt worden voor verschillende planningshorizons. Zo zijn er gereedstellingsplannen voor de huidige eenheden (Current Force), concrete plannen voor uitbreidingen met materieel en eenheden voor de komende jaren, waar de plannen van bijvoorbeeld de Defensienota (DN) 2022 onder vallen (Funded Force) en plannen voor de toekomst, waar we behoefte aan hebben maar waarvoor nog geen besluitvorming heeft plaatsgevonden (Future Force). Deze plannen worden gebaseerd op de huidige eenheden en operaties en evaluaties daarvan (Forecasting) en op een beeld van het toekomstige landoptreden (Backcasting).

Het moderniseringsproces binnen de landmacht met een fasering in plannen voor de Current, Funded en Future Force. (Infographic: Defensie)

De toekomstvisie van de Koninklijke Landmacht ‘Veiligheid is Vooruitzien’ uit 2018 en het ‘Operationeel Kader voor het Landoptreden’ (OKL) uit 2020 geven richting aan de ontwikkeling van de landmacht. Het OKL beschrijft de ontwikkellijnen van de landmacht naar 2030 en biedt daarmee richting en kaders voor kennis en innovatie, personeel, verwerving van materieel, de samenstelling van de eenheden van de landmacht, en opleiding en training. Dit OKL noemen we de Marsrichting voor de landmacht. Deze marsrichting wordt verder gespecificeerd in marsroutes. Deze zijn een soort roadmap per capaciteit. Voor de capaciteiten van de landmacht is onder leiding van het Land Warfare Center (LWC) gestart met het beschrijven van een Mogelijk Toekomstig Optreden (MTO) van die capaciteit in 2035. En dat alles is een dynamisch proces waarin we diverse ontwikkelingen steeds moeten actualiseren.

De Marsrichting voor de landmacht

De marsrichting geeft aan waar we gezamenlijk naar toe marcheren, ofwel de missie en capaciteit van de landmacht. De opdracht van de landmacht is het gereedstellen van operationeel inzetbare eenheden die het gevecht op de grond tegen elke tegenstander, en binnen het volledige geweldsspectrum, kunnen aangaan en winnen.

De landmacht richt hiervoor zoals eerder aangegeven een light, een medium en een heavy Brigade Combat Team (BCT) in die ingebed zijn in de Duitse divisiestructuur. Het ambitieniveau voor 2030 is het gelijktijdig kunnen inzetten van twee BCT’s en een Air Manoeuvre Task Force met twee manoeuvrebataljons (dit noemen we de AMTF Heavy) in hoofdtaak 1. Een BCT is een geïntegreerd geheel van verbonden wapens en enablers, dus: Combat, Combat Support (CS), Combat Service Support (CSS) en C4I-systemen. De BCT-structuur maakt ons zowel herkenbaar voor, als interoperabel met andere landen omdat brigades binnen de NAVO-structuur gezien worden als belangrijke modulaire bouwblokken.

Een BCT moet over alle capaciteiten beschikken die nodig zijn voor voldoende massa en voorzettingsvermogen voor het gevecht. Dit betekent dat de BCT’s moeten kunnen beschikken over de effecten van manoeuvre-eenheden, vuursteun, genie, inlichtingencapaciteit (sensoren en analyse), elektronische oorlogvoering (EOV) en cybercapaciteit. Bovendien moeten BCT’s kunnen beschikken over Communication & Engagement-capaciteit, voldoende logistieke capaciteit (geneeskundig, materieeldienst en bevoorrading, transport en diensten) en Communicatie- en Informatiesystemen (CIS). Ook moeten BCT’s kunnen beschikken over luchtverdedigingscapaciteiten die NATO Integrated Air and Missile Defence System (NATINAMDS) capabel zijn. Dit NATINAMDS is een netwerk en commandostructuur van alle NATO-luchtverdedigingscapaciteiten die via Link 16 verbonden zijn en gezamenlijk een luchtbeeld opbouwen. Binnen het BCT is het brigadehoofdkwartier een essentieel element. Dit hoofdkwartier is in staat om een lopende operatie aan te sturen en tegelijk nieuwe operaties te plannen met een planningshorizon van 48-96 uur en beschikt over de juiste hoeveelheid staf- en analysecapaciteit en mobiele middelen om een gevecht van deze verbonden wapens te coördineren.

Momenteel beschikt de landmacht over onvoldoende capaciteit om de brigades om te vormen naar organieke BCT’s. De tekorten zitten met name in de CS- en CSS-capaciteiten, maar ook op verschillende kwalitatieve en kwantitatieve aspecten van de manoeuvre-capaciteiten. In een eerste stap worden de brigades aangevuld met beschikbare CS en CSS, maar blijven schaarse capaciteiten centraal georganiseerd. Zo krijgen, als gevolg van de DN 2022, bijvoorbeeld de medium en heavy brigade hun eigen artillerie-capaciteit en krijgt de luchtmobiele brigade weer eigen 120mm mortiercapaciteit. Daarnaast worden de brigades opgenomen in Commands met aanvullende randvoorwaarden om ervoor te zorgen dat ondercommandanten meer middelen en mogelijkheden hebben om de eenheid gereed te stellen, zoals specifieke opleidings- en bedrijfsvoeringcapaciteiten. Voor de eerstkomende jaren wordt momenteel via het NATO New Force Model (NFM) gepland wat realistisch en haalbaar is met betrekking tot het ambitieniveau en de reactiesnelheid van eenheden, zodat we in de ritmiek van de Duitse divisiestructuur mee kunnen plannen.

Na het doorvoeren van alle huidige funded plannen blijven er voorlopig nog lacunes bestaan. Allereerst beschikt 13 Medium Infantry Command nog altijd over onvoldoende vuurkracht om te voldoen aan de capability targets van de NAVO waaraan Nederland zich gecommitteerd heeft. Om dit te repareren zal de brigade door moeten groeien met minimaal (al dan niet in binationaal verband) een derde manoeuvrebataljon met voldoende vuurkracht. Ook hebben de Boxers binnen de bestaande infanteriebataljons te weinig vuurkracht. De oplossing wordt vooralsnog gezocht in onze samenwerking met Duitsland waarbij een tweede (eventueel Duits/Nederlands) tankbataljon geen op voorhand uitgesloten optie kan zijn.

Ten tweede is er binnen de landmacht, ook na initiatieven zoals het logistiek ecosysteem en het werken met reservisten, onvoldoende logistiek voortzettingsvermogen om tegelijkertijd een AMTF en twee BCT’s in te zetten in het hele geweldsspectrum. Ook hiermee voldoet de landmacht niet aan de beloofde NAVO capability targets. Om dit te repareren dient de logistieke capaciteit van de landmacht dusdanig te groeien dat minimaal aan zowel de heavy als de medium brigade, maar ook gelijktijdig aan de AMTF geneeskundige en bevoorradings- en transportcapaciteit toegewezen kan worden.

Voor de toekomst moeten we resterende lacunes repareren en inspelen op nieuwe dreigingen

De Mogelijk Toekomstige wijze van Optreden (MTO’s) en Marsroutes van de capaciteiten. (Infographic: Defensie)