Het eerste geval betrof een buitenlandplaatsing in een internationale militaire staf voor een half jaar en het tweede geval betrof een tijdelijk contract voor een reservist. In beide gevallen was de tijdelijke rang overste. Tijdelijke bevordering is mogelijk wanneer “het gewenste optreden van de militair daartoe noodzaakt en het optreden een wezenlijk onderdeel uitmaakt van de functie” (artikel 24 lid 5 onder a AMAR). Bij zorgvuldige lezing van deze bepaling, kom je er achter dat er een criterium in verborgen zit dat bij Defensie naar mijn idee niet altijd scherp op het netvlies staat. Stel een kapitein krijgt een majoorsfunctie toegewezen. Volgens de hoofdregel moet hij/zij dan effectief worden bevorderd. Je kan echter ook volhouden dat artikel 24 lid 5 onder a AMAR toepasselijk is en de bevordering dus tijdelijk kan zijn. Het ‘gewenste optreden’ in de majoorsfunctie noodzaakt immers de rang van majoor en in die functie vormt dat optreden een ‘wezenlijk onderdeel (…) van de functie’.

Bij iedere reguliere bevordering is dus tevens artikel 24 lid 5 onder a AMAR toepasselijk en zo kan je van iedere bevordering een tijdelijk maken. Dat kan natuurlijk niet de bedoeling van de regelgever zijn geweest en ik leid hieruit dan ook af dat het bij deze bepaling gaat om functies die niet helemaal het niveau hebben van de rang van bevordering. Dit kan bij uitstek het geval zijn bij functies in een internationale setting. Gaat het echter om een regulier gewaardeerde functie, dan mag de bevordering tot de bij de functie horende rang niet met toepassing van artikel 24 lid 5 onder a AMAR tijdelijk zijn. Van de bovengenoemde buitenlandplaatsing konden we helaas niet hard maken dat het om een volwaardige overste-functie ging. Bij de reservist ging het wél aantoonbaar om een reguliere overste-functie. Helaas was deze functie al geëindigd, zodat we geen rechtsingang meer hadden om de effectieve bevordering af te dwingen.