De reservist had daar wel op gerekend, omdat hij voldeed aan de daarvoor gestelde criteria in het Besluit bovenwettelijke uitkeringen bij werkloosheid voor de sector defensie (BWDEF): hij was ouder dan 50 jaar en had een diensttijd van tenminste 10 jaar. De reservist besloot, met onze hulp, bezwaar te maken.

Hangende de bezwaarprocedure kwam, schijnbaar uit het niets, een herzien besluit, waarmee toch de bovenwettelijke uitkering tot aan AOW-datum werd toegekend. Snel daarna werd de achtergrond hiervan duidelijk. Er was een rechterlijke uitspraak geweest over een vergelijkbare zaak, waarin de betreffende reservist in het gelijk was gesteld. De centrale rechtsvraag betrof het begrip diensttijd. WW-plus, de uitvoerder van BWDEF namens Defensie, had betoogd dat diensttijd betekent: tijd daadwerkelijk onder de wapenen. De reservist was niet aaneengesloten 10 jaar onder de wapenen geweest, dus voldeed hij niet aan het 10 jaar criterium. De reservist had gesteld en onderbouwd dat diensttijd betekent ‘de tijd welke betrokkene in dienst dan wel aangesteld is geweest’. Aangezien zijn aanstellingsduur aanzienlijk langer was dan 10 jaar, voldeed hij dus wél aan het 10 jaar criterium.

De rechtbank volgde het betoog van de reservist en oordeelde het beroep gegrond. Defensie zag kennelijk onvoldoende aanknopingspunten om hoger beroep in te stellen, want nogal vlot na deze uitspraak heeft WW-plus alle lopende vergelijkbare gevallen, zoals die van onze reservist, overeenkomstig de uitspraak herzien.

Het behoeft eigenlijk geen toelichting dat deze uitspraak grote gevolgen heeft voor de sociale zekerheid van de reservisten. Zodra zij, ouder dan 50 jaar en met een aanstellingsduur van ten minste 10 jaar, een keer vanuit een tijdelijk contract bij Defensie werkloos zijn geworden, hebben ze inkomenszekerheid tot aan AOW. Als zij vervolgens weer bij Defensie of elders aan het werk gaan en daarna wéér werkloos raken, herleeft in beginsel de BWDEFuitkering tot AOW.